توضیحات
فهرست اجمالی
مقدمه مترجم
- وحدت وجود
- صدور سرور
- توحید حقیقی
- اثبات وحدت وجود حق تعالی
- نظریۀ وحدت وجود به زبانی دیگر
- آغاز و ابتدای عالم-هباء و حقیقت محمدیه-
- علوّ حقیقت محمدیه
- در بیان نوح و رسولان بعد از او
- در بیان ابراهیم و پیامبران بعد از او
- در بیان موسی و شگفتی‌های احوال او
- …
شرح قصیدۀ تائیۀ ابن عربی
قره عین الشهود و مراه عرائس معانی الغیب و الجود
مقدمه شارح
- فلک اول : غیب مطلق و لاتعیّن و وحدت ذاتی مطلق
- فلک دوم: تعیّن اول
- فلک سوم: عماء
- فلک چهارم: حضرت الوهیت و حضرت اسمای الهیه
- فلک پنجم: حقیقت محمدیه
- فلک ششم: تنزیل الهی و ایجادش مر عالم امکان را
- فلک هفتم: سیر انسانی به عالم غیب و حضرت واحدیت
- فلک هشتم: تنزیه
- فلک نهم: توحید
- شرح ابیات چهارگانه
وصف انسان کامل محمدی
- باب نخست: توحید «ابیات ۱ تا ۳۳»
- …
مقدمه
شیخ محی الدین ابن العربی طائی حاتمی اندلسی رضی الله عنه و ارضاه، قصیده‌ای را به نظم درآورده که مشتمل بر هدف و غرض الهی از تجلی جمعی احدی ذاتی، و ظهور و تجلی از این مظهر کلی محمدی میباشد، که در آن مراتب وجود و مواطن امرِ شهود، از تعین اول تا مظهر محمدی اکمل را بیان داشته و در طیّ جواهر اسرار ارزشمند و گوهرهای علوم ارجمند را به نظم درآورده است، تا غرض الهی از ایجاد، در بالاترین مراتب شهود و اشهاد حاصل آید.
از متن کتاب
باب پنجم
موسی و عجایب احوالش
و طوَّرتُ موسی مظهراً لعجائبٍ فأودعتُ فی التابوت أعظمَ دُرَّهِ
…
از حضرت جمع و وجود و مرتبۀ عماء، کانون فیض وجود، یعنی موسی کلیم الله را ظاهر ساختم که معجزات ظاهر و آیات باهر و روشن را برای فرعون و قوام او و دیگر اقوامی که به سویشان فرستادم آشکار سازد؛ لذا او را در صندوق طابوتی (چون مرده) گذاردم و چه مروارید درشتی در آن نهادم! یعنی موسی علیه السلام را. سپس در دریا افکندمش، این نخستین شگفتی‌های او علیه السلام بود.
باب دهم
تجدید کردن ایمان و دادخواهی از خداوند رحمان
فدع عنک هذا القولُ طُرّاً فانَّهُ جری بلسانی قولُه حالَ سُکرتی
این سخن را به کلی از خود واگذار
چون سخنی بود که در حال مستی بر زبانم جاری گشت
سخنی را که از اسرار توحید و رازهای وحدت گفتم از خودت واگذار، چون آن سخن هنگام مستی‌ام از شراب تجلی ذاتی و غلبۀ آن تجلّی بر من بر زبانم جاری گشت؛ زیرا شهود وحدت، برای کثرت واقع نمی‌شود، بلکه به تجلی ذاتی که کثرت را فنا می‌سازد واقع می‌گردد.
باب هفدهم
جمیع الّذی یُدعی بشیءٍ مفصّلٍ أراه بذاتٍ بالجمیع محیطهِ
تمام آنچه که شیء مفصل خوانده می‌شود
جملگی را در ذاتی که به همگان احاطه دارد مشاهده می‌کنم
تمام آنچه را که در عالم تفصیل ظاهر گشته و شیء مفصل خوانده می‌شود، از اشیای ثابت در علم، نسبت به عین جمع و حقیقت، و از اشیای موجود در خارج از صور علوی روحی و از صور سفلی حسی، جملگی را مندمج در ذاتی می‌بینیم که به همگی احاطه دارد.